wujcio

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wujcio (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈvujʨ̑ɔ], AS[vui ̯ćo], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. pieszcz. wuj
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wujcio zawsze przynosił cukierki i opowiadał ciekawe historie.
(1.1) Wezmę, wujciuale wujcio zaczeka na mniesam nie odejdzie… – szlochała dziewczynka całując jego ręce.[1]
(1.1) Przyjdź do mnie jutro o wpół do dziewiątej, alewujciowi nie mów nic[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wujaszek, wujek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wujko m, wuj m, wujo m, wujek m, wujostwo m, wujowie mos, wujaszek m, wujenka ż, wujka ż, wujanka ż, wujna ż, wujeneczka ż, wujeczny m, wujeczna ż
przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujaszkowy, wujeczny, wujczony
związki frazeologiczne:
dobry wujaszekgdyby ciocia miała wąsy, toby był wujaszek
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: