wtorek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wtorek (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˈftɔrɛk], AS[ftorek], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) drugi dzień tygodnia
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Spotkajmy się we wtorek po południu.
(1.1) Mamusia nie mogła doczekać się wtorków, bardzo lubiła spotkania w klubie seniora.
składnia:
kolokacje:
(1.1) we wtorek • w zeszły / przyszły wtorek • co wtorek
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) dzień
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. wtorkowy, wtóry
licz. wtóry
związki frazeologiczne:
tłusty wtorek
etymologia:
pol. wtóry → „drugi
uwagi:
zobacz też: poniedziałekwtorekśrodaczwartekpiąteksobotaniedziela
tłumaczenia:
źródła: