wszechobecny

wszechobecny (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) obecny wszędzie, występujący wszędzie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	wszechobecny		wszechobecna	wszechobecne	wszechobecni	wszechobecne
dopełniacz	wszechobecnego		wszechobecnej	wszechobecnego	wszechobecnych
celownik	wszechobecnemu		wszechobecnej	wszechobecnemu	wszechobecnym
biernik	wszechobecnego	wszechobecny	wszechobecną	wszechobecne	wszechobecnych	wszechobecne
narzędnik	wszechobecnym		wszechobecną	wszechobecnym	wszechobecnymi
miejscownik	wszechobecnym		wszechobecnej	wszechobecnym	wszechobecnych
wołacz	wszechobecny		wszechobecna	wszechobecne	wszechobecni	wszechobecne

przykłady:

(1.1) Obsesję zachowania tajemnicy wyrażały wszechobecne ostrzeżenia „zakaz fotografowania”, umieszczane najczęściej na stacjach kolejowych, także tych najmniejszych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wszechobecność ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wszech- + obecny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ubiquitous, omnipresent
• bułgarski: (1.1) вездесъщ
• czeski: (1.1) všudypřítomný
• francuski: (1.1) omniprésent
• hiszpański: (1.1) omnipresente
• rosyjski: (1.1) вездесущий
• sanskryt: (1.1) सर्वसंस्थ (sarvasaṃstha), सर्वतोवृत्त (sarvatovṛtta), सर्वत्रग (sarvatraga), विश्वगत (viśvagata)
• słowacki: (1.1) všadeprítomný
• ukraiński: (1.1) всюдисущий, всеприсутній
• włoski: (1.1) onnipresente, pervasivo

źródła: