wspinacz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wspinacz (język polski)[edytuj]

wspinacz (1.1)
wymowa:
IPA[ˈfspʲĩnaʧ̑], AS[fspʹĩnač], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś, kto się wspina
(1.2) sport. turyst. osoba uprawiająca wspinaczkę
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) O sprawie trojga wspinaczy słyszał każdy, a kilka tygodni temu poszukiwaniami zdawała się żyć cała Polska[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) taternik, alpinista, himalaista
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wspinanie n, wspięcie n, wspinaczka ż, wspinek mos
czas. wspinać się ndk., wspiąć się dk.
przym. wspinaczkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wspinacz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Remigiusz Mróz, Kontratyp, z cyklu Joanna Chyłka, rozdz. 1.2