wspaniały

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wspaniały (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[fspãˈɲawɨ], AS[fspãńau̯y], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal. ?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) o czymś wyjątkowo dobrym, pięknym lub lubianym
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Jej pies jest wspaniały, ale wolę jej kota.
(1.1) Ja mu sam włożę jarzmo na wspaniałą szyję, / sam Efraima zaprzęgnę, / orać będzie Juda, / Jakub zaś będzie bronował[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) cudowny, doskonały, idealny, świetny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wspaniałość ż
przysł. wspaniale, wspaniało
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) st.pol. w + spaniały < st.pol. spaniały → taki, który stał się panem
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Księga Ozeasza 10,11, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Stanisław Stańczyk).