wrucić się

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wrucić się (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈvruʨ̑iʨ̑‿ɕɛ], AS: [vrućić‿śe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• denazal.• zestr. akc.
znaczenia:

czasownik zwrotny dokonany

(1.1) st.pol. wpaść[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rzucenie n, rzut mrz
czas. rzucić ndk., wrzucić dk., wrzucać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
nie należy mylić z czasownikiem wrócić się
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wpaść
źródła:
  1. ↑ Jolanta Maćkiewicz, Zbigniew Majchrowski, Stanisław Rosiek, Między tekstami 1. Początki. Średniowiecze (echa współczesne), wyd. III, wyd. słowo / obraz terytoria, Gdańsk 2004, s. 125.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=wrucić_się&oldid=7921380”