wojski

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wojski (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈvɔjsʲci], AS[voi ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. urzędnik do spraw wojskowych w dawnej Polsce, pilnujący porządku podczas wyprawy wojennej; w średniowieczu podporządkowany kasztelanowi; w późniejszym okresie, jako niższy urzędnik ziemski, miał pieczę nad żonami i dziećmi szlachty w czasie trwania pospolitego ruszenia; zob. też wojski w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wojsko n, wojskowość ż, woj m, wojak m, wojna ż, wojenka ż, wojaczka ż, wojskowy mos
czas. wojować, zawojować
przym. wojskowy, wojenny, wojaczy
przysł. wojskowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: