wodór

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wodór (język polski)[edytuj]

świecący wodór (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[ˈvɔdur], AS[vodur]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu H i liczbie atomowej 1; zob. też wodór w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm,
przykłady:
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma wodór?
(1.1) Wodór po raz pierwszy otrzymano sztucznie w reakcji metalu z kwasem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) antymonowodórarsenowodórazotowodórbizmutowodórborowodorycyjanowodórcynowodórfluorowcowodórkrzemowodórselenowodórsiarkowodórtellurowodórwodorosiarczanwodorosiarczekwodorosiarczynwodorosólwodorotlenekwodorowęglan
synonimy:
(1.1) symbol. H
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) pierwiastek chemiczny
hiponimy:
(1.1) prot, deuter, tryt
holonimy:
(1.1) ortowodór, parawodór, woda
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wodorek m, woda ż
przym. wodorowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. woda, kalka z łac. hydrogenium[1]
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jerzy Brzozowski, Stanąć po stronie tłumacza. Zarys poetyki opisowej przekładu, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2011, s. 140.