wkurwienie

wkurwienie (język polski)

wymowa:

IPA: [fkurˈvʲjɛ̇̃ɲɛ], AS: [fkurvʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• podw. art.• nazal.• -ni…• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) wulg. stan intensywnego zdenerwowania, rozdrażnienia, gniewu

(1.2) wulg. podrażnienie, poirytowanie, podenerwowanie kogoś

(1.3) wulg. rzecz. odczas. od wkurwić

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	wkurwienie
dopełniacz	wkurwienia
celownik	wkurwieniu
biernik	wkurwienie
narzędnik	wkurwieniem
miejscownik	wkurwieniu
wołacz	wkurwienie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wnerwienie, wkurzenie

antonimy:

(1.1) uspokojenie, łagodność

(1.3) niewkurwienie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wkurwianie n, kurwowanie n, pokurwowanie n, kurwa ż, kurewka ż, kurwisko n, kurwiszcze n, kurewstwo n

czas. wkurwiać ndk., wkurwić dk., kurwować ndk.

przym. kurewski, skurwiały, wkurwiony

przysł. kurewsko

ims. wkurwiony

wykrz. kurwa

partyk. kurwa

związki frazeologiczne:

etymologia:

rzecz. odczas. od wkurwić

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: