wiolonczelista

wiolonczelista (język polski)

wiolonczelista (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌvʲjɔlɔ̃n͇ʧ̑ɛˈlʲista], AS: [vʹi ̯olõṇčelʹista], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udziąs.• nazal.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) muz. muzyk, który gra na wiolonczeli

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wiolonczelista	wiolonczeliści
dopełniacz	wiolonczelisty	wiolonczelistów
celownik	wiolonczeliście	wiolonczelistom
biernik	wiolonczelistę	wiolonczelistów
narzędnik	wiolonczelistą	wiolonczelistami
miejscownik	wiolonczeliście	wiolonczelistach
wołacz	wiolonczelisto	wiolonczeliści

przykłady:

(1.1) Poszukiwany wiolonczelista na czteromiesięczny kontrakt na statek – możliwość pracy na stałe, wysokie zarobki, pobyt na statku bez kosztów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) czelista

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) instrumentalista

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wiolonczela ż, wiola ż, czelistka ż, czelista m

forma żeńska wiolonczelistka ż

przym. wiolonczelowy, wiolinowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. violoncellista

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) violoncellist, cellist
• białoruski: (1.1) віяланчэліст m
• bułgarski: (1.1) виолончелист m, челист m
• francuski: (1.1) violoncelliste m
• hiszpański: (1.1) violonchelista m, violonchelo m
• kataloński: (1.1) violoncel·lista m
• litewski: (1.1) violončelininkas m, violončelistas m
• niemiecki: (1.1) Violoncellist m, Cellist m
• nowogrecki: (1.1) βιολοντσελίστας m
• rosyjski: (1.1) виолончелист m
• ukraiński: (1.1) віолончеліст m
• węgierski: (1.1) csellista, gordonkás
• włoski: (1.1) violoncellista m

źródła: