windykacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

windykacja (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. przejmowanie majątku na drodze prawnej
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Windykacja należności nie jest możliwa bez dostępu do danych objętych tajemnicą bankową.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. windykator m, windykatorka ż, windykowanie n
czas. windykować
przym. windykacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. vindicatio[1][2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „windykacja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Hasło „windykacja” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.