wilgoć

wilgoć (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈvʲilɡɔʨ̑], AS: [vʹilgoć], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) woda zawarta w czymś, zwykle w powietrzu; zob. też wilgoć w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	wilgoć
dopełniacz	wilgoci
celownik	wilgoci
biernik	wilgoć
narzędnik	wilgocią
miejscownik	wilgoci
wołacz	wilgoci

przykłady:

(1.1) Mimo potrzeby wilgoci paproć występuje także w suchych środowiskach.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. odwilż ż, wilgotność ż

czas. wilgotnieć, zwilżać

przym. wilgotny

przysł. wilgotnie, wilgotno

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) humidity, moisture
• arabski: (1.1) بلل, رطوبة
• baskijski: (1.1) hezetasun
• białoruski: (1.1) вільгаць ż
• chorwacki: (1.1) vlaga
• czeski: (1.1) vlhkost ż
• duński: (1.1) fugtighed w
• esperanto: (1.1) humideco, malsekeco
• francuski: (1.1) humidité ż
• galicyjski: (1.1) humidade ż
• hiszpański: (1.1) humedad ż
• interlingua: (1.1) humiditate
• japoński: (1.1) 水分 (すいぶん)
• jidysz: (1.1) נעץ
• kataloński: (1.1) suor ż
• litewski: (1.1) drėgmė
• niemiecki: (1.1) Nässe ż, Feuchte, Feuchtigkeit ż
• nowogrecki: (1.1) υγρασία ż
• portugalski: (1.1) humidade ż
• rosyjski: (1.1) влага ż
• sanskryt: (1.1) आर्द्रता ż
• slovio: (1.1) volgost, волгост
• szona: (1.1) hunyoro
• szwedzki: (1.1) fukt w, väta w, blöta w
• turkmeński: (1.1) çyglyk
• ukraiński: (1.1) вологість ż, волога ż
• wilamowski: (1.1) ness ż, faojcht

źródła: