wiertło
wiertło (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) techn. narzędzie do wykonywania otworów; zob. też wiertło w Wikipedii
- (1.2) techn. narzędzie do wykonywania odwiertów
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wiertło wiertła dopełniacz wiertła wierteł celownik wiertłu wiertłom biernik wiertło wiertła narzędnik wiertłem wiertłami miejscownik wiertle wiertłach wołacz wiertło wiertła
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wiercenie n, wiertarka ż, wiertnica ż, wiertnictwo n, zdrobn. wiertareczka ż, zgrub. wiertara ż, wiertniczy m, odwiert m, wiertnica ż, wwiercanie n, wwiercenie n, wiertnia ż
- czas. wiercić ndk., dowiercić dk., dowiercać ndk., nawiercić dk., nawiercać ndk., odwiercić dk., odwiercać ndk., ponawiercać dk., przewiercić, przewiercać, wywiercić dk., wywiercać ndk., wwiercić dk., wwiercać ndk., rozwiercić dk., rozwiercać ndk.
- przym. wiertniczy
- przysł. wiertniczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) drill bit
- baskijski: (1.1) barauts
- duński: (1.1) bor n
- estoński: (1.1) puur, puuritera
- francuski: (1.1) mèche ż, foret m
- hiszpański: (1.1) broca ż
- nowogrecki: (1.1) τρυπάνι n
- rosyjski: (1.1) сверло n
- ukraiński: (1.1) свердло n
- źródła: