wierność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wierność (język polski)[edytuj]

psia wierność (1.1)
wymowa:
IPA[ˈvʲjɛrnɔɕʨ̑], AS[vʹi ̯erność], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bycie wiernym, stałym, oddanym komuś lub czemuś
(1.2) zgodność z rzeczywistością, z pierwowzorem
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Wierność swym ideałom jest wiernością samemu sobie […][1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) wierność ideałom / przekonaniom / własnym wyborom / zasadom • wierność kobiety / mężczyzny • wierność małżonki / małżonka • wierność w uczuciach / małżeńskaprzysięga wierności
(1.2) wierność przekładu / tłumaczenia • wierność relacji
synonimy:
(1.1) lojalność, oddanie, stałość
antonimy:
(1.1) niewierność, zdrada
(1.2) niewierność
hiperonimy:
(1.1) uczciwość
(1.2) dokładność
hiponimy:
(1.2) realizm
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wiara ż, wierny m, Wiara ż
czas. wierzyć ndk., uwierzyć dk., zawierzyć dk.
przym. wierny
przysł. wiernie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stefan Szuman, Natura, osobowość i charakter człowieka, str. 164.