więziennictwo

więziennictwo (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvʲjɛ̃w̃ʑɛ̇̃ɲˈːiʦ̑tfɔ], AS: [vʹi ̯ẽũ̯źė̃•ńictfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.• gemin.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) urz. system odbywania kary pozbawienia wolności, także ogół zakładów karnych; zob. też więziennictwo w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	więziennictwo
dopełniacz	więziennictwa
celownik	więziennictwu
biernik	więziennictwo
narzędnik	więziennictwem
miejscownik	więziennictwie
wołacz	więziennictwo

przykłady:

(1.1) Resort sprawiedliwości zapowiada największą reformę więziennictwa od trzydziestu lat.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) wymiar sprawiedliwości

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. więzienie n, uwięzienie n, więzień ż, więźniarka ż

przym. więzienny, więzienniczy

czas. więzić ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) penology
• duński: (1.1) fængselsvæsen n

źródła: