wentylator

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wentylator (język polski)[edytuj]

wentylator (1.1)
wentylator (1.1) komputera
wymowa:
IPA[ˌvɛ̃ntɨˈlatɔr], AS[vntylator], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) elektr. urządzenie w formie śmigła napędzanego silnikiem, wywołującego wiatr, stosowane do schładzania pomieszczeń, urządzeń elektrycznych lub w celu stworzenia sztucznego ciągu w kanałach wentylacyjnych, w piecach hutniczych itp.; zob. też wentylator w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Na podróż musimy sobie kupić kieszonkowe wentylatory. Podobno we Francji będą straszne upały.
składnia:
kolokacje:
(1.1) włączyć / wyłączyć / uruchomić / zatrzymać wentylator • wentylator (do) komputera • wentylator procesora
synonimy:
(1.1) wiatrak, wiatraczek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wentyl m, wentylacja ż, wentylowanie n, przewentylowanie n, wentylatornia n
zdrobn. wentylatorek m
czas. wentylować ndk., przewentylować dk.
przym. wentylatorowy, wentylacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: