wbrew

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wbrew (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[vbrɛf], AS[vbref], zjawiska fonetyczne: wygł.
?/i
znaczenia:

przyimek

(1.1) sprzecznie z czymś, na przekór komuś lub czemuś
(1.2) daw. uwydatnienie przeciwieństwa[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Wbrew ojcu poszła do zakonu.
(1.1) Wieloryby, wbrew swojej nazwie, ssakami.
(1.1) Wbrew powszechnej opinii feudałowie rzadko korzystali z prawa pierwszej nocy.
składnia:
(1.1) wbrew + C.
kolokacje:
(1.1) wbrew pozorom • wbrew woli
synonimy:
(1.1) na przekór, pomimo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
Od wyrażenia przyimkowego w brew (brew w brew)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wbrew” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.