wariat

wariat (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈvarʲjat], AS: [varʹi ̯at], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. człowiek chory psychicznie

(1.2) pot. ktoś zachowujący się nieobliczalnie, niekonwencjonalnie; zwariowany, nierozważny

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wariat	wariaci
dopełniacz	wariata	wariatów
celownik	wariatowi	wariatom
biernik	wariata	wariatów
narzędnik	wariatem	wariatami
miejscownik	wariacie	wariatach
wołacz	wariacie	wariaci

przykłady:

(1.1) Ten mężczyzna to wariat, bo dziwnie się zachowuje.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pot. czubek, obłąkaniec, szaleniec, świr, świrus

(1.2) pot. bzik, narwaniec, opętaniec, oszołom, paranoik, pomyleniec, postrzeleniec, szajbus, świr, świrus, zajob

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) nienormalny

hiponimy:

(1.1) paranoik

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wariatkowo n, wariowanie n, zwariowanie n, wariatuńcio mos

forma żeńska wariatka ż

czas. wariować ndk., zwariować dk.

przym. wariacki, zwariowany

przysł. wariacko, na wariata, po wariacku

związki frazeologiczne:

dom wariatów • nieszkodliwy wariat • robić z tata wariata • robić z siebie wariata • strugać wariata • udawać wariata

etymologia:

łac. variatus

uwagi:

nie mylić z: wariant

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) madman, lunatic, loony, fool
• białoruski: (1.1) вар'ят m; (1.2) вар'ят m
• czeski: (1.1) blázen m
• duński: (1.1) tosse w, fjols n
• francuski: (1.1) fou m
• hebrajski: (1.2) משוגע m (meszuga)
• hiszpański: (1.1) loco m, demente m
• kataloński: (1.1) boig m
• nowogrecki: (1.1) τρελός m
• rosyjski: (1.1) псих m, шизик m; (1.2) псих m
• szwedzki: (1.1) galning w, dåre w, stolle w, tok w, vettvilling w
• turecki: (1.1) deli, budala
• wilamowski: (1.1) fyrrökt, ferrökter
• włoski: (1.1) pazzo m, matto m; (1.2) pazzo m, matto m, testa pazza ż

źródła: