władczyni

władczyni (język polski)

władczyni (1.1)

wymowa:

IPA: [vwaṭˈʧ̑ɨ̃ɲi], AS: [vu̯aṭčỹńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) polit. kobieta władająca (rządząca) w kraju o ustroju innym niż republika

(1.2) przen. kobieta sprawująca gdzieś jakąś władzę

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	władczyni	władczynie
dopełniacz	władczyni	władczyń
celownik	władczyni	władczyniom
biernik	władczynię	władczynie
narzędnik	władczynią	władczyniami
miejscownik	władczyni	władczyniach
wołacz	władczyni	władczynie

przykłady:

(1.1) Elżbieta II przez ponad siedemdziesiąt lat była władczynią swego narodu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) cesarzowa, caryca, królowa

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. władztwo n, władczość ż, władza ż, władze nmos

forma męska władca mos

czas. władać ndk.

przym. władczy

przysł. władczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. władca + -yni

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: władca

• arabski: (1.1) ملكة ż
• czeski: (1.1) vladařka ż
• duński: (1.1) herskerinde w
• słowacki: (1.1) vladárka ż

źródła: