vinkel

vinkel (język duński)

en vinkel (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) geom. kąt

(1.2) kierunek lub punkt obserwacji lub kontaktu

odmiana:

(1) en vinkel, vinkelen/vinklen, vinkler, vinklerne

przykłady:

(1.1) En trekant har tre sider og tre vinkler → Trójkąt ma trzy boki i trzy kąty.

(1.1) En lysstråle kastes tilbage fra et spejl i en vinkel, der er lig med den vinkel, den ramte spejlet i. → Wiązka światła odbija się od lustra pod kątem, który jest równy kątowi, pod którym padła na (to) lustro.

(1.2) Russiske fly over Nordsøen er et signal om, at landet kan ramme nordeuropæiske militærbaser fra flere vinkler. → Rosyjskie samoloty nad Morzem Północnym są sygnałem, że kraj ten może zaatakować północnoeuropejskie bazy wojskowe z wielu kierunków.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ret vinkel → kąt prosty • spids vinkel → kąt ostry • stump vinkel → kąt rozwarty • vinkelsliber → szlifierka kątowa

(1.2) synsvinkel → punkt widzenia

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

dolnoniem. winkel

uwagi:

źródła:

vinkel (język szwedzki)

en vinkel (1.1)

wymowa:

[²v'ing:kel] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) geom. kąt

odmiana:

(1.1) en vinkel, vinkeln, vinklar, vinklarna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) synvinkel • vinkelsumma

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: