verderben

verderben (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: [fɛɐ̯ˈdɛʁbən] [fɛɐ̯ˈdaʁp] [fɛɐ̯ˈdɔʁbən]

​

znaczenia:

czasownik mocny, nierozdzielnie złożony, przechodni

(1.1) psuć, zepsuć (zabawę, radość itp.), pozbawiać przyjemności

(1.2) psuć, zepsuć, czynić bezużytecznym

czasownik mocny, nierozdzielnie złożony, nieprzechodni

(2.1) psuć, zepsuć się (o jedzeniu)

(2.2) psuć, zepsuć się (moralnie), (zaczynać) postępować niegodziwie, niemoralnie

odmiana:

(1.1-2) verderb|en (verdirbt), verdarb, verdorben (haben)

(2.1-2) verderb|en (verdirbt), verdarb, verdorben (sein)

• Uwaga! tryb przypuszczający (Konjunktiv II) w czasie przeszłym prostym (Präteritum): verdürbe

przykłady:

(1.1) Verdirb mir nicht die Freude! → Nie psuj mi zabawy!

(1.2) Du sollst bei solchem Licht nicht lesen, denn du kannst dir die Augen verderben. → Nie powinieneś czytać przy takim świetle, bo możesz popsuć sobie oczy.

(2.1) Der Fisch kann verderben, wenn du ihn bald nicht essen wirst. → Ryba może się zepsuć, jeśli jej wkrótce nie zjesz.

(2.2) Eine verdorbene Frau. → Zepsuta kobieta.

składnia:

(1.1-2) etw./jdm. Dat. etw./jdn. Akk. verderben → zepsuć coś/kogoś czemuś/komuś

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pot. przen. versalzen

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Verderb m, Verderben n, Verderbnis ż, Verderbtheit ż, Verdorbenheit ż, Verderber m, Verderberin ż

przym. verderblich, verderbt, verdorben

związki frazeologiczne:

viele Köche verderben den Brei • Unkraut verdirbt nicht • auf Gedeih und Verderb

etymologia:

śwn. verderben, w okresach wcześniejszych niepoświadczony. Najprawdopodobniej spokrewniony także z st.fryz. forderva, st.ang. deorfan oraz litew. dirbti, z praindoeur. dherbh- lub praindoeur. dhŗbh-.

uwagi:

Na wcześniejszych etapach rozwoju języka niemieckiego poświadczona jest także słaba forma imiesłowu biernego: verderbt. Dziś jest uważana za archaiczną.

źródła: