uwodzicielka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

uwodzicielka (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌuvɔʥ̑iˈʨ̑ɛlka], AS[uvoʒ́ićelka], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta uwodząca kogoś
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Znajdował go zazwyczaj pijaniuteńkiego w jakimś barłogu równych mu frantów albo wyciągał za bujną czuprynę z łóżka przygodnej uwodzicielki[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kusicielka, kokietka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. uwodzicielstwo n, uwodzenie n, uwiedzenie n
forma męska uwodziciel m
czas. uwodzić ndk., uwieść dk.
przym. uwodzicielski
przysł. uwodzicielsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. S. Żeromski: Charitas