ultimus
ultimus (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik, forma fleksyjna
- (1.1) najdalszy, krańcowy, ostatni[1][2]
- (1.2) najwcześniejszy, najdawniejszy, pierwszy[1][2]
- (1.3) najpóźniejszy, ostatni, najmłodszy[2]
- (1.4) ostateczny, decydujący[1][2]
- (1.5) przen. najwyższy, najsilniejszy, największy[1][2]
- (1.6) przen. najniższy, najsłabszy, najpodlejszy[1][2]
- odmiana:
- (1.1-6)
brak stopnia równego stopień wyższy ulterior (deklinacja III) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik ulterior ulterius ulteriōrēs ulteriōra dopełniacz ulteriōris ulteriōrum celownik ulteriōrī ulteriōribus biernik ulteriōrem ulterius ulteriōrēs ulteriōra ablatyw ulteriōre ulteriōribus wołacz ulterior ulterius ulteriōrēs ulteriōra stopień najwyższy ultimus (deklinacja I-II) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik ultimus ultima ultimum ultimī ultimae ultima dopełniacz ultimī ultimae ultimī ultimōrum ultimārum ultimōrum celownik ultimō ultimae ultimō ultimīs biernik ultimum ultimam ultimum ultimōs ultimās ultima ablatyw ultimō ultimā ultimō ultimīs wołacz ultime ultima ultimum ultimī ultimae ultima
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. paenultimus, penultimus
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1) w sprawie stopnia równego patrz: uwagi w haśle ulter
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Hasło „ultimus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 628.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Hasło „ulter” w: Słownik łacińsko-polski, wyd. pierwsze, opr. Kazimierz Kumaniecki, według słownika Hermana Mengego i Henryka Kopii, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1957, s. 517.