ukroić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ukroić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[uˈkrɔjiʨ̑], AS[ukroi ̯ić], zjawiska fonetyczne: epenteza i ̯ 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. ukrajać, ukrawać)

(1.1) odciąć kawałek czegoś
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Ukroił sobie kawałek chleba.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) ukroć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. krojenie n, ukrojenie n
czas. kroić ndk., wykroić dk.
przym. ukrojony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: