ufność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ufność (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈufnɔɕʨ̑], AS[ufność]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) skłonność do obdarzania zaufaniem[1]
odmiana:
(1.1) blm[2],
przykłady:
(1.1) Pokładałem ufność w mojej ciotce, ale ostatecznie zawiodłem się na niej.
składnia:
kolokacje:
(1.1) bezgraniczna ufność • robić coś z ufnością
synonimy:
(1.1) wiara, zaufanie, zawierzenie[3]
antonimy:
(1.1) nieufność, obawa
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ufanie n, zaufanie n, zaufany mos
czas. ufać ndk., zaufać dk.
przym. ufny, zaufany
przysł. ufnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „ufność” w: SJP.pl.
  2. Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 1091.
  3. synonimy.ux.pl.