udowadniać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

udowadniać (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. udowodnić)

(1.1) wykazywać prawdziwość czegoś lub jej brak, przedstawiając dowody
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) rzad. war. udowodniać; dowodzić, pokazywać, przekonywać, wykazywać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. udowodnić dk., udowodniać ndk.
rzecz. udowadnianie n, udowodnienie n, dowód mrz, dowodzik mrz
przysł. dowodnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Wariant „udawadniać” (i jego formy: „udawadniam”, „udawadnia”, „udawadniają”, „udawadniano” itp.) jest niepoprawny[1][2].
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „udowodnić” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 815.
  2. Hasło „udowadniać” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 1225.