uczynek

uczynek (język polski)

wymowa:

IPA: [uˈʧ̑ɨ̃nɛk], AS: [učỹnek], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zachowanie się, postąpienie w jakiś sposób

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	uczynek	uczynki
dopełniacz	uczynku	uczynków
celownik	uczynkowi	uczynkom
biernik	uczynek	uczynki
narzędnik	uczynkiem	uczynkami
miejscownik	uczynku	uczynkach
wołacz	uczynku	uczynki

przykłady:

(1.1) To był dobry uczynek.

(1.1) On zbada uczynki wasze i zamysły wasze rozsądzi.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dobry / zły uczynek

synonimy:

(1.1) czyn, postępek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uczynienie n, uczynność ż

czas. uczynić dk., czynić ndk.

związki frazeologiczne:

schwytać na gorącym uczynku / złapać na gorącym uczynku / przyłapać na gorącym uczynku

etymologia:

pol. uczynić + -ek

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) deed
• islandzki: (1.1) gjörningur m, gerð ż
• japoński: (1.1) 行為(こうい)
• niderlandzki: (1.1) daad ż
• niemiecki: (1.1) Tat ż
• rosyjski: (1.1) посту́пок m
• sanskryt: (1.1) कर्म
• szwedzki: (1.1) gärning w
• ukraiński: (1.1) вчинок m
• włoski: (1.1) azione ż, opera ż, atto m

źródła: