uczta Baltazara

uczta Baltazara (język polski)

uczta Baltazara (1.1) na obrazie Rembrandta

wymowa:

IPA: [ˈuʧ̑ta ˌbaltaˈzara], AS: [učta baltazara], zjawiska fonetyczne: akc. pob.

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński

(1.1) bibl. wielka uczta wydana przez Baltazara, władcy Babilonii, podczas której wykorzystano naczynia sakralne skradzione ze świątyni w Jerozolimie i wówczas ukazał się napis zapowiadający upadek władcy; zob. też uczta Baltazara w Wikipedii

związek frazeologiczny

(2.1) książk. wystawne przyjęcie poprzedzające tragiczne wydarzenia, mogące świadczyć o przeczuwaniu nieszczęścia

odmiana:

(1-2) związek rządu

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	uczta Baltazara	uczty Baltazara
dopełniacz	uczty Baltazara	uczt Baltazara
celownik	uczcie Baltazara	ucztom Baltazara
biernik	ucztę Baltazara	uczty Baltazara
narzędnik	ucztą Baltazara	ucztami Baltazara
miejscownik	uczcie Baltazara	ucztach Baltazara
wołacz	uczto Baltazara	uczty Baltazara

przykłady:

(2.1) Ten firmowy bankiet okazał się ucztą Baltazara, na drugi dzień miał miejsce krach na giełdzie i firma popadła w poważne kłopoty.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(2.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

• rosyjski: (1.1) Валтасаров пир

źródła: