trombita

trombita (język polski)

trombity (1.1)

wymowa:

IPA: [trɔ̃mˈbʲita], AS: [trõmbʹita], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. etn. dęty instrument muzyczny w postaci bardzo długiej, prostej, drewnianej rury, używany przez Hucułów, także w Rumunii, na Węgrzech i Podhalu; podobny do ligawki i bazuny; zob. też trombita w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trombita	trombity
dopełniacz	trombity	trombit
celownik	trombicie	trombitom
biernik	trombitę	trombity
narzędnik	trombitą	trombitami
miejscownik	trombicie	trombitach
wołacz	trombito	trombity

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) trembita

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

węg.

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) trembita
• ukraiński: (1.1) трембіта
• włoski: (1.1) trembita

źródła:

trombita (język węgierski)

trombita (1.1)

wymowa:

IPA: /ˈtrombitɒ/, ​

podział przy przenoszeniu wyrazu: trom•bi•ta

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) muz. trąbka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trombitás, trombitálás

czas. trombitál

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. trombetta

uwagi:

źródła: