trio
trio (język polski)[edytuj]
.jpg)
- wymowa:
- IPA: [ˈtrʲijɔ], AS: [trʹii ̯o], zjawiska fonetyczne: zmięk.• epenteza i ̯
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) muz. trzyosobowy zespół muzyczny: wokalny lub instrumentalny
- (1.2) przen. każda współpracująca, trzyosobowa grupa ludzi
- odmiana:
- (1.1-2) nieodm., lub
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik trio trio dopełniacz trio trio celownik trio trio biernik trio trio narzędnik trio trio miejscownik trio trio wołacz trio trio przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik trio tria dopełniacz tria triów celownik triu triom biernik trio tria narzędnik triem triami miejscownik triu triach wołacz trio tria
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) tercet
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) trio
- baskijski: (1.1) hirukote
- bułgarski: (1.1) трио n
- esperanto: (1.1) trio
- hiszpański: (1.1) trío m, terceto m; (1.2) trío m
- nowogrecki: (1.1) τρίο n; (1.2) τρίο n
- włoski: (1.1) trio m
- źródła:
- ↑ A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 17.
trio (język angielski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
trio (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik trio tria dopełniacz tria trií celownik triu triím biernik trio tria wołacz trio tria miejscownik triu triích narzędnik triem trii
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
trio (esperanto)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik
- odmiana:
- (1)
ununombro multenombro nominativo trio trioj akuzativo trion triojn
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) terceto
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: duo ▶ trio ▶ kvaro (więcej w Indeks:Esperanto - Liczebniki)
- źródła:
trio (język hiszpański)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [tɾi.ˈo] lub [tɾjo]
- znaczenia:
czasownik, forma fleksyjna
- (1.1) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu przeszłego prostego (pretérito perfecto simple) trybu oznajmującego (indicativo) od triar(se)
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zgodnie z reformą z 2010 roku wyraz ten jest jednosylabowy pod względem ortograficznym (samogłoski „io” tworzą dwugłoskę), przez co nie powinien nosić akcentu graficznego; przed reformą była jednak dopuszczona pisownia z akcentem („trió”) dla osób kładących nacisk na artykulację rozziewu (m.in. w Hiszpanii i w większej części Ameryki Południowej)
- źródła:
trio (interlingua)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
trio (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- odmiana:
- (1) trio, ~onis (deklinacja III, paradygmat)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik trio trionēs dopełniacz trionis trionum celownik trionī trionibus biernik trionem trionēs ablatyw trione trionibus wołacz trio trionēs
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Septentrio m
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) używane głównie w liczbie mnogiej
- źródła:
- ↑ Słownik łacińsko-polski, tomy I-V, praca zbiorowa pod red. Mariana Plezi, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1959-1979, ISBN 8301009241.