transcendentalizm

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

transcendentalizm (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) filoz. nurt filozofii amerykańskiej głoszący ideę równości, niezależności oraz samodzielności i podkreślający autonomiczność każdego człowieka w dochodzeniu do prawd moralnych, duchowych oraz społecznych; zob. też transcendentalizm w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Oparty na idealizmie monistycznym transcendentalizm głosił realność ducha i zasadzał się na epistemologicznej idei, że możliwe jest poznanie prawd absolutnych w sposób niezapośredniczony przez kulturowe konstrukty.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. transcendentalista m, transcendentalistka ż, transcendencja ż
przym. transcendentalny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. Paweł Jędrzejko, Melville w kontekstach: czyli prolegomena do studiów melvillistycznych, str. 104.