tralka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tralka (język polski)[edytuj]

tralki (1.1)
tralki (1.1)
wymowa:
IPA[ˈtralka], AS[tralka]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) archit. pionowy element balustrady, który podtrzymuje poręcz, w formie profilowanego słupka z kamienia lub drewna
(1.2) szt. profilowana nóżka, np. kielicha lub świecznika
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) W środek podstawy wmontowany uchwyt w kształcie kolumny, na niej tralka zakończona liśćmi, pierścieniem, skrzydłami łabędzi i dwoma głowami wężów.[1]
(1.2) W muzeum w Łańcucie znajduje się kielich o wielobocznej tralce wydmuchanej w formie.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) balas, balasa, balasek, balaska
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) słupek
hiponimy:
holonimy:
(1.1) balustrada
meronimy:
(1.1) baza, lalka, plinta
wyrazy pokrewne:
przym. tralkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Sztuka francuska w zbiorach polskich, 1230-1830. Katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Poznań 1973
  2. Studia i materiały z historii kultury materialnej, t. 39-40, Zakład Narodowy im. Ossolińskich