towarzyszenie
towarzyszenie (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌtɔvaʒɨˈʃɛ̃ɲɛ], AS: [tovažyšẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od towarzyszyć
- (1.2) dotrzymywanie towarzystwa, asystowanie
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) z towarzyszeniem
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. towarzystwo n, towarzysz m, towarzyszka ż
- czas. towarzyszyć ndk.
- przym. towarzyski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.2) acompañamiento m
- nowogrecki: (1.2) συντρόφεμα n, συντρόφευμα n
- źródła: