token

token (język polski)

token (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈtɔkɛ̃n], AS: [tokẽn], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) inform. elektroniczny generator kodów jednorazowych do uwierzytelniania transakcji internetowych; zob. też token (generator kodów) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	token	tokeny
dopełniacz	tokena	tokenów
celownik	tokenowi	tokenom
biernik	token	tokeny
narzędnik	tokenem	tokenami
miejscownik	tokenie	tokenach
wołacz	tokenie	tokeny

przykłady:

(1.1) Aby dokonać płatności z mojego konta internetowego, muszę użyć tokena.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) ang. token

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) token

źródła:

token (język angielski)

wymowa:

wymowa amerykańska

bryt. IPA: /ˈtəʊkən/

amer. IPA: /ˈtoʊkən/

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) oznaka, dowód czegoś, symbol

(1.2) pamiątka

(1.3) żeton, szton, znaczek

(1.4) inform. token

przymiotnik

(2.1) nieistotny, zdawkowy, symboliczny

odmiana:

przykłady:

(2.1) The tired conscripts defending the station have offered only token resistance. → Zmęczeni poborowi broniący stacji stawili tylko symboliczny opór.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tokenism

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: