tidspunkt

tidspunkt (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) moment, punkt (w czasie)

odmiana:

(1.1) et tidspunkt, tidspunktet, tidspunkter, tidspunkterne

przykłady:

(1.1) Det optimale tidspunkt at indtage protein på er umiddelbart efter træning. → Optymalny moment na spożycie białka przypada bezpośrednio po treningu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) øjeblik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) duń. tid + -s- + punkt → czas + punkt

uwagi:

źródła:

tidspunkt (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) war. od: tidpunkt

odmiana:

(1.1) lp en tidspunkt, tidspunkten; lm tidspunkter, tidspunkterna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) szw. tid + -s- + punkt → czas + punkt

uwagi:

źródła: