tg

tg (język polski)

wymowa:

‹tangens›, IPA: [ˈtãŋɡɛ̃w̃s], AS: [tãŋgẽũ̯s], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• -nk- 

​

znaczenia:

symbol

(1.1) = mat. tangens

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: sin, cos, ctg, sec, cosec (csc)

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tan, rzad. tg
• chiński standardowy: (1.1) tan, tg
• fiński: (1.1) tan
• francuski: (1.1) tan, tang, tg
• hiszpański: (1.1) tan, tg, tag
• indonezyjski: (1.1) tan
• japoński: (1.1) tan
• koreański: (1.1) tan
• litewski: (1.1) tg
• niderlandzki: (1.1) tan
• niemiecki: (1.1) tan, tg
• portugalski: (1.1) tan, tg
• rosyjski: (1.1) tg
• turecki: (1.1) tan
• ukraiński: (1.1) tg
• węgierski: (1.1) tg
• włoski: (1.1) tan, tg

źródła:

Źródła tłumaczeń są podane w artykule Funkcje trygonometryczne na Wikipedii