teleobiektyw

teleobiektyw (język polski)

teleobiektyw (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌtɛlɛɔˈbʲjɛktɨf], AS: [teleobʹi ̯ektyf], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) fot. techn. wąskokątny obiektyw fotograficzny o długiej ogniskowej przeznaczony do robienia zdjęć ze znacznej odległości lub z bliska, ale w dużym powiększeniu; zob. też teleobiektyw w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	teleobiektyw	teleobiektywy
dopełniacz	teleobiektywu	teleobiektywów
celownik	teleobiektywowi	teleobiektywom
biernik	teleobiektyw	teleobiektywy
narzędnik	teleobiektywem	teleobiektywami
miejscownik	teleobiektywie	teleobiektywach
wołacz	teleobiektywie	teleobiektywy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. tele- + obiektyw

uwagi:

(1.1) por. telekonwerter

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Fotografia

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) telephoto lens
• baskijski: (1.1) teleobjektibo
• bułgarski: (1.1) телеобектив m
• czeski: (1.1) teleobjektiv m
• hiszpański: (1.1) teleobjetivo m
• kantoński: (1.1) 遠鏡頭 (jyun5 geng3 tau4), 遠距離鏡頭 (jyun5 keoi5 lei4 geng3 tau4)
• nowogrecki: (1.1) τηλεφακός m
• słowacki: (1.1) teleobjektív m
• włoski: (1.1) teleobiettivo m

źródła: