tchórzyć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tchórzyć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈtxuʒɨʨ̑], AS[tχužyć] ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) nie wykazywać się odwagą, bać się wykonania czegoś
(1.2) st.pol. puszczać smród, śmierdzieć
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Nie kochał nigdy nikogo, ale nie dlatego, że nie było po temu sposobności, tylko dlatego, że tchórzył. (Jarosław Iwaszkiewicz Panny z Wilka)
(1.2) Piękny z pojźrzenia, ale sprośnie tchórzy. (Mateusz Cygański Myślistwo ptasze)[1]
składnia:
kolokacje:
tchórzyć przed kimś / przed czymś • tchórzyć na widok kogoś / czegoś
synonimy:
(1.1) być wiatrem podszytym, mieć pietra, bać się
(1.2) pierdzieć, popierdywać, puszczać bąki, puszczać wiatry, smrodzić
antonimy:
(1.1) być odważnym
(1.2) pachnieć
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tchórzenie n, tchórz, tchórzofretka, tchórzostwo, tchórzliwość
czas. stchórzyć
przym. tchórzliwy
przysł. tchórzliwie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. tchórz + -yć[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mateusz Cygański Myślistwo ptasze [w:] O myślistwie, koniach i psach łowczych, Kraków 1584, s. 232
  2. Marian Chmielowiec, Czasowniki zwierzęce. Przyczynek do obrazowości języka, „Język Polski” nr 3/1931, s. 88.