talion

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

talion (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. praw. prawo karania według zasadyoko za oko, ząb za ząb[1]; kara równa wyrządzonej krzywdzie; zob. też talion w Wikipedii
(1.2) karc. w niektórych grach: karty odłożone, które zdobywa osoba, która licytowała najwyżej[2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) prawo talionu, kara talionu, lex talionis
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) kara
hiponimy:
(1.1) wendetta, lincz
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. talionowy, retaliacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. talistaki
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „talion” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „talion” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

talion (język francuski)[edytuj]

wymowa:
IPA/ta.ljɔ̃/
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) hist. odwet, talion
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. talis
uwagi:
źródła: