tępak

tępak (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈtɛ̃mpak], AS: [tẽmpak], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. obraź. osoba tępa, głupia, mało inteligentna, bezmyślna

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tępak	tępaki
dopełniacz	tępaka	tępaków
celownik	tępakowi	tępakom
biernik	tępaka	tępaków
narzędnik	tępakiem	tępakami
miejscownik	tępaku	tępakach
wołacz	tępaku	tępaki
ndepr. M. i W. lm: (ci) tępacy

przykłady:

(1.1) Nie wyrabiam, co za tępak!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) głupek, bęcwał, jełop

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tępota ż, tępaczek mos

forma żeńska tępaczka ż

przym. tępy

przysł. tępo

czas. tępić ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) blockhead, dunderhead, dimwit
• bułgarski: (1.1) тъпак m
• francuski: (1.1) ducon, conifié
• hiszpański: (1.1) zopenco m, torpón m, ceporro m
• jidysz: (1.1) יאָנץ m (jonc), גראָבער קאָפּ m (grober kop), חכם m (chochem)
• niemiecki: (1.1) sturer Bock
• rosyjski: (1.1) тупица
• słowacki: (1.1) tupec; sprosták
• szwedzki: (1.1) dumhuvud n, dumbom w
• włoski: (1.1) duro di testa, capo di bomba, testa dura

źródła: