szpon

szpon (język polski)

szpon (1.1)

wymowa:

IPA: [ʃpɔ̃n], AS: [špõn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ornit. ostry, zakrzywiony pazur ptaków drapieżnych; zob. też szpon w Wikipedii

(1.2) pot. długi paznokieć

(1.3) pot. ręka z powykrzywianymi palcami

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szpon	szpony
dopełniacz	szpona / rzad. szponu	szponów
celownik	szponowi	szponom
biernik	szpon	szpony
narzędnik	szponem	szponami
miejscownik	szponie	szponach
wołacz	szponie	szpony

przykłady:

(1.1) Ptaszysko trzymało w szponach małą kózkę.

składnia:

kolokacje:

(1.1) szpony jastrzębia / orła / sępa / gryfa • długie / drapieżny / ostry szpony • wbić szpony

(1.2) pomalować szpony

synonimy:

(1.1) szpona

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) pazur

(1.2) paznokieć

(1.3) dłoń, ręka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szpona ż, szponiaste nmos, szponiastonóg mzw, Szpon mrz, krótkoszpon mzw, szponka ż

przym. szponiasty

przysł. szponiasto

związki frazeologiczne:

wpaść w szpony

etymologia:

pol. *sъpona

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) talon
• esperanto: (1.1) ungego, krifo
• hiszpański: (1.1) garra ż, zarpa ż
• jidysz: (1.1) נאָגל m (nogl)
• litewski: (1.1) nagas m
• łaciński: (1.1) unguis m
• niemiecki: (1.1) Kralle ż, Klaue ż, Fang m
• nowogrecki: (1.1) νύχι n
• portugalski: (1.1) garra ż
• rosyjski: (1.1) коготь m
• starogrecki: (1.1) ὄνυξ m
• ukraiński: (1.1) кіготь m
• włoski: (1.1) branca ż, grinfia ż

źródła: