szpik

szpik (język polski)

szpik (1.1)

wymowa:

IPA: [ʃpʲik], AS: [špʹik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) biol. miękka, silnie ukrwiona, mająca gąbczastą konsystencję tkanka znajdująca się wewnątrz kości; zob. też szpik w Wikipedii

(1.2) gw. (Kraków, Poznań i Warszawa) spoż. tłuszcz

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szpik	szpiki
dopełniacz	szpiku	szpików
celownik	szpikowi	szpikom
biernik	szpik	szpiki
narzędnik	szpikiem	szpikami
miejscownik	szpiku	szpikach
wołacz	szpiku	szpiki

przykłady:

(1.1) Michał potrzebuje szpiku kostnego, ponieważ jest chory na białaczkę.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dawca szpiku

synonimy:

(1.2) tuk

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. szpikowy

rzecz. szpiczak m

związki frazeologiczne:

do szpiku kości • zepsuty do szpiku kości

etymologia:

niem. Speck → 'słonina, sadło'

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: tłuszcz

• angielski: (1.1) marrow, bone marrow
• arabski: (1.1) نخاع العظام
• baskijski: (1.1) muin, hezur-muin
• białoruski: (1.1) шпік m, касцявы мозг m
• czeski: (1.1) morek m
• esperanto: (1.1) medolo
• francuski: (1.1) moelle ż, moelle osseuse ż
• hiszpański: (1.1) médula ż, médula ósea ż
• kataloński: (1.1) medul·la ż, moll m
• łaciński: (1.1) medulla ossium
• nowogrecki: (1.1) μεδούλι n
• rosyjski: (1.1) мозг m, костный мозг m
• słowacki: (1.1) špik m
• wilamowski: (1.1) muöḱ n, miök n

źródła: