szorstki

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

szorstki (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʃɔrstʲci], ASorstʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) mający niegładką, chropawą powierzchnię
(1.2) o człowieku: przykry, nieprzyjemny w obejściu
(1.3) o dźwiękach, odgłosach: nieczysty, brzmiący przenikliwie
odmiana:
przykłady:
(1.1) Pamiętam, jak biegłam na bosaka po pomoście, po szorstkich, nagrzanych słońcem deskach[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) szorstki materiał • szorstka powierzchnia • szorstkie ręce
synonimy:
(1.1) chropawy, chropowaty, ostry, porowaty
(1.2) oschły, niedelikatny
antonimy:
(1.1) gładki
hiperonimy:
(1.1) nierówny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szorstkość ż
przysł. szorstko
związki frazeologiczne:
etymologia:
ukr. шорсткий (šorstkij), białor. шорсткі (šórstki) < prasł. *sŕ̥stьsierść[2]
uwagi:
nie mylić z: szorski
tłumaczenia:
źródła:
  1. Marek Soból, Mojry, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.