szopenfeldziarz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

szopenfeldziarz (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌʃɔpɛ̃nˈfɛlʲʥ̑aʃ], ASopẽnfelʹʒ́aš], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) gw. (Warszawa) gw. więz. złodziej wynoszący ze sklepu ubrania podczas rzekomego ich przymierzania[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Znany i ceniony kupiec Edmund Wajno, obywatel boliwijski, został przyłapany na kradzieży wiązki cennych futer, które starał się wynieść pod paltem ze sklepu. Zwyczajny szopenfeldziarz. Wszedł, zażądał futer i zaczął kaprysić, a kiedy subiekci zajęli się demonstrowaniem, skorzystał z ich nieuwagi.[2]
(1.1) Otrzymawszy zaproszenie na uroczystość urządzaną z okazji zwolnienia z więzienia cenionego szopenfeldziarza, pan Feluś był w poważnym kłopocie.[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) złodziej sklepowy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
forma żeńska szopenfeldziarka ż
rzecz. szopenfeldziarstwo n, szopenfeld m
przym. szopenfeldziarski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Rafał Jabłoński, Lepkie ręce pradziadów, „Życie Warszawy” online, 2010-09-16, dostęp 2010-12-22.
  2. Światopełk Karpiński, Kredą na parkanie. Satyry i humoreski, Gebethner i Wolff, Warszawa 1937, s. 159.
  3. Wiech, Koszerny kozak, Warszawa 1990, s. 63.