szeptucha

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

szeptucha (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ʃɛpˈtuxa], AS[šeptuχa]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zob. szeptunka
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Kiedy zawiodła medycyna konwencjonalna, chory udał się do szeptuchy.
(1.1) W Polsce szeptuchy mieszkają głównie na Podlasiu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) szeptucha zamawia chorobę • szeptucha odczynia urokszukać pomocy u szeptuchy
synonimy:
(1.1) szeptunka
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) znachorka
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szept m, szepcik m, szeptanie n, szeptanina ż, szeptaninka ż, szeptanka ż, szeptliwość ż, szepnięcie n, naszept m, naszeptanie n, naszeptywanie n, odszepnięcie n, odszeptanie n, odszeptywanie n, poszept m, poszeptanie n, poszeptywanie n, poszepnięcie n, wyszeptanie n, wyszeptywanie n, zaszeptanie n, zaszeptaność ż
war. szeptunka ż
forma męska szeptun m
czas. szeptać ndk., szeptać się ndk., szepnąć dk., naszeptać dk., naszeptywać ndk., odszeptać dk., odszeptywać ndk., odszepnąć dk., poszeptać dk., poszeptywać ndk., poszepnąć dk., wyszeptać dk., wyszeptywać ndk., wszeptywać ndk., zaszeptać dk., zaszeptać się dk.
przym. szeptliwy, szepczący, zaszeptany
przysł. szeptliwie, szepcząco
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. szeptać + -ucha
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: