summum

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

summum (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) wierzchołek, góra czegoś[1]
(1.2) kraniec, koniec[1]
(1.3) doskonałość[1]

przymiotnik

(2.1) rodzaj nijaki M., B., W. lp, stopień najwyższy od przymiotnika → summus (stopień równy → superus)
(2.2) rodzaj męski B. lp, stopień najwyższy od przymiotnika → summus (stopień równy → superus)

przysłówek

(3.1) po raz ostatni[2]
(3.2) stopień najwyższy od przysłówka → super
odmiana:
(1.1-3) summ|um, ~i (deklinacja II)
(2.1-2) zob. summus
(3.1) nie stopniuje się
(3.2) zob. super
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Hasło „summus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 593.
  2. ↑ Hasło „summum” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 593.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=summum&oldid=6848952”