suber
suber (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) bot. dąb korkowy[1]
- (1.2) korek (w szczególności dębu korkowego)[1]
- odmiana:
- (1.1-2) sūber, sūberis (deklinacja III)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sūber sūbera dopełniacz sūberis sūberum celownik sūberī sūberibus biernik sūber sūbera ablatyw sūbere sūberibus wołacz sūber sūbera
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- o niepewnym pochodzeniu; często wiązane z gr. σῦφαρ (sûphar, → pomarszczona skóra), co wątpliwe ze względu na dużą rozbieżność semantyczną[2]
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „suber” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 583.
- ↑ Hasło „suber” w: Michiel de Vaan, Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages, Brill, Leiden, Boston 2008, ISBN 978-90-04-16797-1.