straponten
straponten (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) książk. składane, odchylane siedzenie, przymocowane do ściany albo do stałego fotela, montowane w teatrach, środkach transportu itp., dawniej także np. w powozach[1][2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik straponten straponteny dopełniacz strapontenu / strapontena strapontenów celownik strapontenowi strapontenom biernik straponten straponteny narzędnik strapontenem strapontenami miejscownik strapontenie strapontenach wołacz strapontenie straponteny
- przykłady:
- (1.1) Przedstawienie cieszyło się taką popularnością, że widzowie wypełnili całą salę, a wielu z nich musiało siedzieć na strapontenach.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) praktykabel, praktykabl
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) siedzenie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. strapontin
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) tip-up seat, folding seat
- francuski: (1.1) strapontin m
- niemiecki: (1.1) Klappsitz m, Notsitz m
- rosyjski: (1.1) откидное сиденье n
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Hasło „straponten” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
