stenograf
stenograf (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba potrafiąca zapisywać metodą stenografii; ten, kto stenografuje
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik stenograf stenografowie dopełniacz stenografa stenografów celownik stenografowi stenografom biernik stenografa stenografów narzędnik stenografem stenografami miejscownik stenografie stenografach wołacz stenografie stenografowie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. stenografia ż, stenogram m
- forma żeńska stenografka ż
- czas. stenografować ndk.
- przym. stenograficzny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) стэнаграфіст m, стэнаграф m
- hiszpański: (1.1) estenógrafo m
- rosyjski: (1.1) стенографист m, стенограф m
- słowacki: (1.1) stenograf m
- ukraiński: (1.1) стенограф m, стенографіст m
- źródła:
stenograf (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. stenografia ż
- forma żeńska stenografka ż
- przym. stenografický
- przysł. stenograficky
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „stenograf” w: Krátky slovník slovenského jazyka, J. Kačala – M. Pisárčiková – M. Považaj (red.), Veda, Bratysława 2004, ISBN 80-224-0750-X.