starzec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: starzeć

starzec (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈstaʒɛʦ̑], AS: [stažec] ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) stary mężczyzna

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) bot. rodzaj roślin z rodziny astrowatych; zob. też starzec w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikstarzecstarcy
dopełniaczstarcastarców
celownikstarcowistarcom
biernikstarcastarców
narzędnikstarcemstarcami
miejscownikstarcustarcach
wołaczstarcze[1] / starcustarcy
depr. M. i W. lm: (te) starce
(2.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikstarzecstarce
dopełniaczstarcastarców
celownikstarcowistarcom
biernikstarzecstarce
narzędnikstarcemstarcami
miejscownikstarcustarcach
wołaczstarcustarce
przykłady:
(1.1) Agresywny starzec werbalnie zaatakował ekspedientkę.
składnia:
kolokacje:
(1.1) dostojny / zdziecinniały / niedołężny / czcigodny starzec
synonimy:
(1.1) książk. matuzalem, matuzal; pot. dziadek; pot. pieszcz. dziadunio; pot. pogard. staruch, dziad, dziadyga, dziadzisko, piernik, bzdyk; obraź. mamut; wulg. pierdziel
antonimy:
(1.1) młodzik, młodzian, chłopiec, chłopak
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) emeryt, nestor, tetryk
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1) zdrobn. staruszek; zgrub. pogard. staruch; rzecz. starość, staruszka, starowina, starowinka, starszyzna, starosta, starówka; przym. stary, starczy; przysł. staro; czas. starzeć się, postarzać
związki frazeologiczne:
dom starców
etymologia:
pol. stary + -ec
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 973.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=starzec&oldid=8182508”